Παιδικά
῎Ωιαι τῶ χαλεπῶ καἰνομόρω τῶδε νοσήματος:
τετορταῖος ἔχει, παιδὸς ἔρως, μῆνά με δεύτερον,
μᾶκος μὲν μετρίω γ᾽, ἀλλ᾽ ὁπόσον τῶ πέδα περρέχε
τᾶς γᾶς τοῦτο χάρις: ταῖς δὲ παραύαις γλυκὺ μειδίαι.
καὶ νῦν μὲν τὸ κακὸν ταῖς μὲν ἔχει, ταῖσι δέ μ᾽ οὐκέτι,
τάχα δ᾽ οὐδ᾽ ὅσον ὕπνω ᾿πιτύχην ἔσσετ᾽ ἐρωία:
ἐχθὲς γὰρ παριὼν ἔδρακε λέπτ᾽ ἄμμε δι᾽ ὀφρύγων
αἰδεσθεὶς ποτίδην ἀντίος, ἠρεύθετο δὲ χρόα.
ἔμεθεν δὲ πλέον τᾶς κραδίας ὥ᾽ ρος ἐδράξατο,
10εἰς οἶκον δ᾽ ἀπέβαν ἕλκος ἔχων καὶ τὸ κέαρ δακών.
πολλὰ δ᾽ εἰσκαλέσας θυμὸν ἐμαυτοῦ διελεξάμαν:
τί δὴ ταῦτα ποίης; ἀλοσύνας τί ἔσχατον ἔσσεται;
λεύκας οὐκετ᾽ ἴσησθ᾽ ὅττι φορῇς ἐν κροτάφοις τρίχας;
ὧρά τοι φρονέειν μὴ οὔτι νέος τὰν ἰδέαν πέλῃ.
15πάντ᾽ ἔρδης ἅπερ οἱ τῶν ἐτέων ἄρτι γεγευμένοι.
καὶ μὰν ἄλλο δε λάθει: τόδ᾽ ἄρ᾽ ἦς λώιον, ἔμμεναι
ξέννον τῶν χαλεπῶν παιδὸς ἐράννω παράπαν πόθων
τῷ μὲν γὰρ βίος ἕρπει προγόνοις ἶσ᾽ ἐλάφω θοᾶς,
χαλάσει δ᾽ ἑτέρᾳ ποντοπόρην αὔριον ἄρμενα.
20οὐδ᾽ αὐτῷ γλυκερᾶς ἄνθεμον ἅβας πεδ᾽ ὐμαλίκων
μένει: τῷ δ᾽ ὁ πόθος καὶ τὸν ἔσω μυελὸν ἐσθίει
ὀμμιμνασκομένῳ: πολλὰ δ᾽ ὄρη νυκτὸς ἐνύπνια,
παύσασθαι δ᾽ ἐνιαυτὸς χαλεπᾶς οὐκ ἰκανὸς νόσω.
ταῦτα χἅτερα πολλὰ προτ᾽ ἐμὸν θυμὸν ἐμεμψάμαν.
25ὁ δὲ τοῦτ᾽ ἔφατ᾽: ὄττις δοκίμοι τὸν δολομάχανον
νικάσειν ῎Ερον, οὗτος δοκίμοι τοὶς ὑπὲρ ἄμμεων
εὑρεῖν βραϊδίως ἀστέρας ὁπποσσάκιν ἐννέα.
καὶ νῦν, εἴτ᾽ ἐθέλω, χρή με μακρὸν σχόντα τὸν ἄμφενα
ἕλκειν τὸν ζυγόν, εἴτ᾽ οὐκ ἐθέλω: ταῦτα γὰρ ὦγαθὲ
30βούλεται θέος, ὃς καὶ Διὸς ἔσφαλε μέγαν νόον
καὔτας Κυπρογενήας: ἔμε μάν, φύλλον ἐπάμερον,
σμίκρας δεύμενον αὔρας ὀνέμων ᾇ κε θέλῃ φόρη.
